KONKURS: Powiedz nam za co kochasz Nintendo

Nintendo to dla mnie wspomnienia. Piękne czasy, gdy gry
kupowało się na bazarku, gdy każdy posiadał pegasusa, każdy grał w BattleToadsy
i Contrę. Potem Gameboy i granie na konsoli przenośnej( ile to razy w
podstawówce ogrywając pokemony trzeba było wydzierać się na osaczających cię
kolegów dopiero oczekujących na zakup konsoli, bo sapiąc na ekran z każdej
możliwej strony i zasłaniając promienie słoneczne lub światło uniemożliwiali zabawę).
Większość ludzi poprzestało na Gameboyu.
Ja miałem to szczęście, że pod wpływem kolegi posiadającego N64 postanowiłem,
że jednak nie chcę komputera ani Playstation(bo i tak kolega piętro niżej miał
i mogłem pożyczyć). Dodam tylko, że nawet w czasach świetności N64 to była w
Polsce konsola kompletnie nieznana a jej zakup graniczył z cudem. Mimo gier w
cenie ok. 300zł, mimo poważnych problemów ze znalezieniem miejsc, gdzie gry
można było wymieniać, mimo małej ilości znajomych posiadających konsolę to
jednak miała ona w sobie coś pięknego. Każdy komu pokazywałem co to jest był
pod wielkim wrażeniem. Nad N64 mógłbym się rozpisywać na wiele stron więc ograniczę się na koniec do całkiem ciekawego faktu jak na dzisiejsze czasy – Mniej więcej w połowie
swojego żywota N64 postanowiło wydawać gry, które wymagały lepszego sprzętu niż
na dany moment konsola była w stanie zapewnić, co ciekawe wpadli na pomysł, że skoro
sprzęt nie wyrabia to trzeba jakoś tą konsolę ulepszyć. Wraz z grą Donkey Kong
64 dodawane było rozszerzenie pamięci RAM i jak się okazało ta operacja musiała
być planowana przed wydaniem konsoli, gdyż jego wymiana była wyjątkowo prosta.
Dziś ciężko sobie wyobrazić, by do konsoli planowano wymianę konkretnych części
bebechów a moim zdaniem mogłoby to znaleźć zastosowanie w current genach. Gamecube to była dla mnie tylko formalność.
Za co kocham Nintendo? Ja się przy nim wychowałem i szczerze mówiąc postrzegam
ich konsole jak członka rodziny – ostatnio sprawia wiele problemów i często
błądzi własnymi ścieżkami ale jednak to rodzina i wybaczam potknięcia, bo
grając dziś w tytuły na WiiU ciąglę mam wrażenie, że Nintendo nigdy o mnie nie
zapomniało.

PS: Jeszcze za czasów Nesa(czytaj u nas Pegasusa) pamiętam
,że leciał wtedy w TV w godzinach popołudniowych chyba na (też chyba) RTL7 Tsubasa.
Całe osiedle robiło się puste i wszyscy obserwowali jak japońce grają w piłkę.
Gdy tylko pojawił się kartridż Tsubasy na bazarku każdy zajarany jak dziki
guziec poleciał wymienić lub kupić gierkę. Mnie to ominęło akurat bo ja
Pegasusa miałem tylko odświętnie jak mi ktoś pożyczał. Pewnego dnia przychodzę
do kolegi popatrzeć jak ogrywa. Patrzę a on siedzi i bazgroli coś w zeszycie
A4. Okazało się, że gierka była po chińsku lub japońsku a savy były w postaci
długich linijek słów. Po latach owy zeszyt został przez tego kolegę odnaleziony
gdzieś głęboko w szufladzie i stwierdził, że zapisał wtedy 15 stron A4 linijek
kodu po chińsku, z czego większość okazywała się błędna i trzeba było
przechodzić od nowa 😀 Nieważne było, że więcej czasu spędzało się nad
zapisywaniem kodu niż graniem i, że była w całości po chińsku bo po prostu była
ZAJEBISTA 😛